وقتی تو خسته هستی و از تلاش و تقلای بیهوده دلسرد شده ای...
خدا می داند که چقدر تلاش کردی.
وقتی به شدت گریه کرده ای و دلت گرفته است...خدا حساب اشکهای تو را دارد.
اگر خیال می کنی که در زندگی گیر افتادی و زمان از دستت در رفته است...خدا هم مثل تو انتظار میکشد.
وقتی تک و تنها هستی و دوستانت هم به قدری سرشان شلوغ است که حتی فرصت زنگ زدن به تو را ندارند...
خدا با توست.
وقتی خیال میکنی تا جایی که توانسته ای تلاش خود را کرده ای و نمی دانی به چه کسی رو کنی...خدا راه حل را
در اختیار دارد.
وقتی هیچ چیز برایت قابل درک نیست و تو سردرگم و کلافه هستی ...خدا جواب را دارد.
اگر ناگهان چشم انداز تو درخشان تر شود و ردپای امید را پیدا کنی...خداست که در گوش تو نجوا کرده است.
وقتی اوضاع بر وفق مراد می شود و تو از بابت خیلی چیزها خدا را شکر می کنی...خدا تو را مورد رحمت و
فیض خود قرار داده است.
وقتی موردی لذت بخش رخ می دهد، و تو سرشار از هیبت می شوی...خداست که به روی تو لبخند می زند.
وقتی هدفی برای تکمیل داری و رویایی را دنبال می کنی...خداست که چشمانت را باز کرده و تو را صدا زده است.
یادت باشد هر جا که باشی، یا به هر آنچه که رو کنی، خدا از آن آگاه است.

خدایا چطور می توان بهتر زندگی کرد؟

از خدا پرسیدم:خدایا چطور میتوان بهتر زندگی کرد؟
خدا جواب داد:گذشته ات را بدون هیچ تاسفی بپذیر و زمان حال را با اعتماد کامل بگذران و بدون ترس برای آینده آماده شو.
ایمان را نگه دار و ترس را به گوشه ای بینداز.
شکهایت را باور مکن و هیچ گاه به باورهایت شک نکن.
زندگی شگفت انگیز است فقط اگر بدانی چگونه زندگی کنی.

مهم نیست قشنگ باشی قشنگ اینست که مهم باشی!حتی برای یک نفر!
مهم نیست شیر باشی یا آهو.مهم این است که با تمام توان شروع به دویدن کنی.
کوچک باش و عاشق...که عشق می داند آیین بزرگ کردنت را.
بگذار عشق خاصیت تو باشد نه رابطه خاص تو با کسی.

تجلی مهربانی خدا باش!

مهم نیست چقدر می بخشیم مهم اینست که چقدر عشق در این بخشیدن نهفته است.

اگر به قضاوت درباره ی مردم بپردازی فرصت دوست داشتن آنها را از دست خواهی داد.

بهتر است با مهربانی اشتباه کنی تا اینکه با نا مهربانی معجزه کنی.

بدترین فقر تنهایی است و این احساس که کسی ما را دوست ندارد .

خودت را کاملا به خدا بسپار او به تو قدرت انجام کارهای بزرگ را می دهد اگر به عشق او بیشتر از ناتوانی
خودت ایمان داشته باشی.

در پایان این زندگی از روی تعداد مدارکی که گرفتیم مقدار مالی که اندوختیم و کارهای بزرگی که به انجام
رسانده ایم درباره ی ما قضاوت نخواهند کرد.بلکه از ما می پرسند :آیا گرسنه ای را سیر کرده ای؟برهنه ای
را پوشانده ای؟و بی خانه ای را پناه بخشیدی ؟گرسنه نه فقط لقمه ای نان که گرسنه ی عشق برهنه نه
فقط از تن پوش که برهنه از عزت و احترام انسانی و بی خانه ای نه فقط از خشت و گل که بی خانمان به
سبب طرد شدن و رانده شدن.

در این دنیا چه بسیارند آنهایی که در آرزوی قطعه ای نان جان می دهند و چه بسیار بیشتر که درآرزوی اندکی
عشق می میرند.